RÜZGARA KANIP YAPRAK OLMAK




Bir an olsun nereden geldiğimi unutup
Nereye düşeceğimi göremez olmuştum
Bilemez oldum yarınları, anlamaz oldum
Rüzgara kanıp yaprak olmak gibi
Savruldum yılların diğer yüzüne
Korkularım vardı hani yalnızlık gibi
Saplantılarım oldu vazgeçememek gibi
Bazen de yokluğundan kaçmak sanki
Ya da avutmak gibi aşkın tarifini
Böyle bir kaç kaçamak sözle yenilmiş gibi
Zamanla uzaklaşmak istedim gözlerinden
Düşe kalka sevilmek yerine
Düşe kalka gittim umudun peşinden.



Hangi mevsim diye dillenmeden
Ben hep o sandım daha yaz gelmeden
Isınmaz oldu benliğim, korunmaz oldu
Aklına kanıp cahil olmak gibi
Sürüklendim düşlerin amansız dünyasına
Gün oldu geldi gözlerim dolar gibiydi
Hislerim vardı hani seni sevmek gibi
Bazen de pencere kenarında beklemek sanki
Ya da özleminle avutmak dı hasretimi
Şöyle bir kaç mevsimle kandırılmışım gibi
Zamanla örtünmek istedim kar altında
Bir sıcak bir soğuk sevilmektense
Buz gibi gittim uzak diyarlara.



Şimdi biliyorum ki geldiğim yerlere
Senin yüce hayallerin bile yetmez
Pek farkı yok aslında yine de hep aynı
Sık sık cemre düşüyor topraklarıma
Ama ne yaz geliyor ne de kış
Ne kalbim ısınıyor ne de bedenim
Ne gözlerim görüyor ne gönlüm
Saçma sapan bir düş gibi aslında
Ne geldiğimi hatırlıyorum, ne döndüğümü
Buz tutan yağmuru kazıyorum gözlerimden
Ağlayamıyorsun bile
İçten içe kahrediyorsun kendi benliğine
Kimliğini soruyorlar bilmiyorsun
Yokluyorsun kalbini bulamıyorsun
Soluklanıyorsun ama yaşayamıyorsun
Rüzgara kanıp yaprak olmak gibi
Toprak diyorsun, ölemiyorsun.




..


RÜZGARA KANIP YAPRAK OLMAK
Mert Zafer Cansever
(Mawish Şiirleri)