Bazen hayata,
Farklı pencereden de,bakmak gerek,


Zorbanın kahrına,zamanın kırbacına,
Göğüs germek,dayanmak gerek !


Sevginin,sevgisizlerce kepaze edilip,
Örselenmesine,yok edilmesine,
Baş kaldırmak gerek.


Yüzsüzün umursuzca yolunda ilerlemesine,
Yol vermeyip,engel koyup,direnmek gerek.


Kötülere boyun eğmesini,iyi insanın,
İstemeden de olsa,ödün vermesini,
Kabullenmeyip,direnç koymasını beklemek gerek.


Bazen hayatı,
Kalın bir çizgi çekerek,
İkiye bölmek gerek.


İkiye bölüp hayatı,
iyiler,kötüler,
İyilikler,kötülükler diyerek,ayırmak gerek.


İyinin ve kötünün tartımını,
İlahi adaletin terazisine bırakmak gerek.


İleri bakıp zaman da,
Nefreti ve kin’i yaşamından yok edip,
Yürekte sevgiye,daha çok yer ayırmak gerek.


Ölümün yaşlanmayla değil,
Daha çok,
Sevgisiz olmakla ilgili olduğunu,
Anlamak gerek.


Evren’in temelinde,sevgi harcının olduğunu,
Bilerek yaşamak gerek.


Bazen,
Gem vurulmuş duyguları,
Hayatın akışına salıvermek gerek.


Bazen,
Hayatı başından sıfırlayıp,
Yeniden,sil baştan yaşamak gerek.


Sil baştan,ne varsa iyi,kötü.
Her şeyi unutup,
Yeni ufuklara yelken açmak,
Hayatı,yeni baştan,
Severek,yaşamak gerek...


Tuğal KÖSEMEN
20.02.2017