Cennetinden kovulmuş Âdem derler adıma
Sultanla dağlar aşan yerilmeyen sır benim
Şeytanlar koşsa bile yetişmez muradıma
Ordularla savaşan yenilmeyen sır benim.

İnsan denen muamma yaratılmışın hası
Dolunca boşalmayan Yüce Kudretin tası
Kelamla anlatılmaz hayatla son dehası
Öfkeyle dışa taşan erilmeyen sır benim.

Tende güneş doğarken çevrede ışık arar
Karanlıkta kalınca ne çok korkular sarar
Gelmeden gitti derler olmaz kimseye yarar
Cahille düzde şaşan sevilmeyen sır benim.

Bir ezanla başlayan vuslattır tek salası
Kâinatı gez de gör yoktur bizden evlası
Kalpte sırat geçerken candır hubbu Mevlâsı
Et kemiğe bulaşan silinmeyen sır benim.

Ruhi ezel ervahta Hava ile sevişen
Ömür yapraklarında nefsi ile dövüşen
Vücut arenasında gerçek ile devleşen
Damarlarda dolaşan bilinmeyen sır benim.

15.02.2017
Ahmet Çelik