Kahve rengi gözlerimin hüzün dolu bakışları
çaresizce dalmış denizin maviliğine.
Işıl ışıl parıldayan suyu kamaştırıyor gözlerimi.
Bu gece ölüm sessizliği yaşıyorum senin yokluğunda.
.........
Sen yoksun yıldızlar kararmış ay loş bir ışık saçıyor.
Sokak bomboş yokluğunun sessizliğine bürünmüş.
Son vapurda şimdi geçti ve sen yine yoksun.
Ben ise sensiz geçen gecede senin hasretinle gözlerimi kapatıyorum.
.........
Gecenin karanlık soğuk yüzü kayboluyor sabah olmasıyla.
Güneşin hafif ısıtan sıcaklığı yüzüme vuruyor karanlıktan çık dercesine.
Yeni bir gün ve yine sensiz bir günün doğuşu içimi burkuyor.
.........
İnsanları bir başka bizim buraların kimi karanlık içinde kimi aydınlık yolda zor yürüyor.
Kimi sevdiğine kavuşamamış geceden kalmış. Kimi bataklığa saplanmış çırpınıyor.
Sokakta oynayan çocukların sesleri kesilmiş çamurları kurumuş ağlamaklı.
Genç kızlar mutsuz buğulu camların ardında yarini beklerim.
Evsizler çaresiz soğuktan donmuş sıcak yuva ister. Ve sen yine yoksun.
.........
Senin yokluğun ne bir cam kesiğine ne bir kurşun yarasına nede bir dostun
ihanet acısına benzer senin yokluğun çaresizliğin adıdır.
Gel artık karanlığa aydınlık sokaklara kalabalık bataklığa düşene dal.
Ağlayan çocuğa çamur. Genç kızlara yar. Evsizlere sıcak yuva ol.
.........
Gel ki gözlerim sevinç dolsun hasretim son bulsun sevdiğim bana yar olsun.
"UMUT" sana sesleniyorum nerdesin. Peki hala gelmeyecekmisin.???
.........
UMUT etmek Sevgiyi, Dostluğu, Arkadaşlığı Aşkı, Kardeşliği doğurur UMUTSUZ olmayın.