yedi kıta sürgün edildim
sonra maviliğini yitirmiş bir okyanusta boğuldum
acılarımı üst üste sırtladım
yaralarıma kabuk bağladım
kanadım, aktım, öldüm
sonra yeniden doğdum sende
varsın sürgünde kalayım

keskin bir bıçakla biledim umudumu
gri bulutlar yüreğimin üstüne mesken kurmuştu
kalbimi abluka altına almış gibi
ve sonra bir damla göz yaşında boğulur gibi
göğüs boşluğuna hapsettim yüreğimi
vur hançeri öldür beni
ama sevgime dokunma

sonra kirpiklerinin ucuna kıvrıldım
üşüyen bir serçe gibi
bu kent sensiz çok soğuk
yüreğinle sar beni
yüreğinsiz yaşayamam bilirsin

ellerini çok özledim
gözlerini, buğulu dudaklarını
ve yüreğinin seyrinde kaldım
her fırtına sonrası seninle karşılaşıyorum
bu kent sensiz çok soğuk
yüreğine sar beni
yüreğinsiz yaşayamam bilirsin

ibrahim dalkılıç

13/02/2017
00:20 izmir