sana bu gece içimi dökmeye gelsem
anlatsam sana seni nasıl özlediğimi
nasıl üşüdüğüm anlarda sessizce bir kenara kıvrandığımı
içimde bir nehrin beraklığına dokunur gibi
saçlarını parmaklarımla okşadığımı
ve göz bebeklerine bakıp bakıp
ülkelerce düşler kurduğumu
sonra o düşlerin içinde kendi kendimi idam ettiğimi

körpedir acılarım bilir misin bilmem
oluk oluk kanıyor yüreğim yine
bir aşka ağıt yakar gibi
kovuğunda sessizce ağlayan bir kuş gibi
içimde birikiyorsun
ama içimde milyonlarca acı var
bir mutluluğu arar gibiyim

sana bu gece içimi dökmeye gelsem
vakit dursa karşımda sen varken
yanaklarında bir çocuğun utangaç hallerine dokunsam
kıvrılsam koynuna boylu boyunca
içimde biriken bütün yağmur damlalarını göğsüne döksem
sonra avuç içine kalbimi bırakıp
bak bu senin doğum günü hediyen desem
doğduğun en güzel güne kalbimi armağan etsem
sen yeniden doğsan
ben seni hiç kimseyi sevmediğim kadar çok sevdiğimi söylesem
sonra güneşin doğuşunu birlikte izlesek

şimdi kıvrılıp kalbinin ortasına
bir ömür sürgün yaşar gibi sende kalmak isterdim
aslında sen hep yanımdaydın
ama ben sana hep uzaktan sarılıyordum
çünkü sen hep uzaktan bakıyordun bana

seninle bir ömrü paylaşmak gibiyim
sevdayı sana yüklemiş, özlemi kendime almış gibi
seni bir ömür
göğsüme basar gibi seviyorum
ellerini hiç tutmamıştım
ama ellerini hiç bırakmadan sevdim seni
sana bu gece içimi dökmeye gelsem
birlikte içimi döker miyiz
sen okuduğum en güzel şiir’din
ben mısralarına sarılarak kokladım seni

ibrahim dalkılıç

12/02/2017
00:15 izmir