4
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
1122
Okunma
I
bir tiyatro gösterisiydi
gölgeden insanlar ve gece nöbeti replikleriyle
kürk mantolu madonna’yı ağzından öpüyordum
gün batımı saçlarda rüzgar yavaşladı birden
büyülü sessizlik...
II
hiç kuşları saydın mı?
kurtları
şiddetli çığlık atıyorlar
kapıyı kilitle
pencereleri de
kayalıklara git
uzuvlarımızda yavaş yavaş bir eksiklikle
yelken dalgalanacak
su ve mah
toprak ve ölüler...
III
kulede basamaklar kırılıyor
kurtlanmış zaman
ne çok yoksulluk yakışıyor cenazelere
ahşap evlerde
sol bacağımı bıraktım kızağın arka tarafında
avluya düştü kuşlar
ve şenlik ateşinin ışığında
fırtına çoğalırken
bayıra tırmanıyor dengesini kaybeden ağırlığımız
öteye geçelim mi?
nefes almaya...
5.0
100% (16)
Cevap Yaz
