bir susuşu ölüm saydım
sonra bir kuş sessizce göğsümde bıraktı acılarını
kanadından vurulmuş
cümleleri ağzında kalmış
yaralı ve ürkek

seni sevmek
herhangi bir sevmek değildi
yürekten yüreğe bağlanmak gibi
ve yüreğin yüreğime eş olur gibi

özlemek bir çığ gibi büyürken
dağlarda sessizce akan bir nehir
ve bulutlar dökerken içini içime
bir kurşunu saklar gibi göğsümde
yokluğuna sarılır gibi özledim

şimdi sen yoksun
gözlerim kör
ellerimde bir üşüme
dudaklarımda çığlık çığlığa bir kayboluş
telaşında kaldığım bir mutluluk
ağlayan gözlere defalarca uzak kalan parmaklarımda yok

bir susuşu ölüm saydım
sonra
terki diyar eyledim
bir şehre
bir gök mavisine
bir mutluluğa uzak kalır gibi

ama
seni ezberler gibi seviyorum
kokunu
sesini
yüzünü

ve yeniden doğar gibi
anamın rahminden
kırık dökük adımları
acının en seslerini
yarım kalmış sol yanımı
eksik hayallerimi
bir umudu yaşar gibi
göğsüme hapseder gibi
seninle bir kalbin içinde yaşıyorum

bir susuşu ölüm saydım
hadi çık gel
kalbim ölmek üzere

ibrahim dalkılıç

02/02/2017
20:55 izmir