sana yaza yaza
tüm mısraları kıtaları tükettim kalmadı ,
kalmadı bitti,bitti
sana sitem edecek kelimeler,cümleler.
ne düşünsem aynı,
ne desem aynı şeyler dökülüyor
sıcak süt içmiş misâli yanan dilimden.
düne dair iki kelime dahi
iyi şeyler yazmıyor kalemim .
yazamıyor haybeye tükettiğin
şu kısacık ömrümün tükenmişiliği bezgin.

ne zaman güzel şeyler yazmaya kalksam
gitmiyor dizlerim yürümüyor .
kuru ayaz’dan sonra yağmış
tutmuş kar üstünde patinaj misâli.
kalemin deydiği yerde nokta,
kalktığı yerde yine aynı nokta.
anlayacağın iki noktayı bile çok görmüş,
bir noktaya sığacak kadar
değersizleştirmişsin geçen zamanı

oysa hırçın bir denizin
çılgın dalgalarından çekip almıştım
seni gönül limanıma.
kürekleri olmayan küçük vapurda
bir sandal misâli kaybolmana
mani olmaktı tüm amacım.

ve sana düşen o limanda durmak,
çılgın dalgaların sükunetini beklemek,
zamanı geldiğinde de limandan demir almaktı.
Halbuki sonsuza kadar kalabilirdinde orada..
anahtarı sendeydi nede olsa.
misafirdin hep orda.

başımın üstünde yerin vardı.
bilmedin,bilemedin.
açık bırakıp kapıyı.
hırçın dalgalara dövdürdün,
bağrımıza,bağrımıza.
darbeler indirmelerine izin verdin
yıktın gönül iskelemizi fütursuzca.
ikimiz de altında kaldık.!

yaralandık su aldık ama batmadık daha.
oysa sen yeniden kucağındasın çaresizliğin.
bu limanda tanır herkes biribirini.
bir daha sana şefkat kucağı açılırmı sanıyorsun.
aldanıyor,yanılıyorsun bak.
bak işte şimdiden sallanıyorsun...

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ