Tut atalar sözünü kalb-i selim ol
Gönülden gönüle yol var demişler
Gider yavuzluğun tab’ı halim ol
Keskin sirke küpe zarar demişler

Her kâra uzatma elin eteğin
Yelkovana döner âhir emeğin
Nitekim göllerde şaşkın ördeğin
Başın kor kıçından dalar demişler

Aldanma cihânın sakın varına
Düşmeyegör onun âh ü zârına
Bugünkü işini koyma yarına
Yar yıkıldığı gün tozar demişler

Çoktur bu âlemde boşa yelenler
Kande bilenler ile bilmeyenler
Eskiden âdettir dağdan gelenler
Bağda olanları kovar demişler

Dediler bu pendi sordumsa kime
Tuz ekmek bilmeze müşkilin deme
Kül kömür ye nâmert lokmasın yeme
Gün olur başına kakar demişler

Arz eyle bu pendi kendi özüne
Dost ad’detme her güleni yüzüne
İncinme dostunun doğru sözüne
Doğru söz insana batar demişler

Bir mürşid-i kâmil bulmayanlara
Pîrler nasihatın almayanlara
Sözünün ispatı olmayanlara
Bir dipsiz kile boş anbar demişler

Yâr ile ettiğin kavle ver karar
Kâr etmezsen bari eyleme zarar
Aza kanaat et olma tamahkâr
Ucuz satan tezcek satar demişler

Kanâat halkasın bırakma elden
Elinden çıkmasın der isen dümen
Deve âhû gibi boynuz isterken
İki kulaktan da çıkar demişler

Güneş balçık ilen sıvanmaz ey dil
Bî’zebân da olsa bellidir kâmil
Kendünden gayruyu beğenmez câhil
Kendi çalar kendi oynar demişler

Hileyi irtikâb etme kıl hazer
Desinler sana bir er oğlu er
Sen elin kapısın çalarsan eğer
El de senin kapın çalar demişler

Gerek şakî olsun gerekse saîd
Kerîm kereminden eylemez teb’îd
Böyledir Mevlâ’dan sen kesme ümîd
Gün doğmadan neler doğar demişler
*
Levnî nasihatı pirlerin böyle
Durûb-ı emsâlden hazm ile söyle
Meydân-ı hünerde ağırlık eyle
Ağır bassa beğni ağar demişler

Abdülcelil Çelebi
LEVNİ