Yıllar sonra geldim gördüm köyümü
Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom
Şöyle bir göz attım gönül dağına
Her yer ören olmuş sanki harabe
Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom

İnsanlar değişmiş hoş sohbet bitmiş
İnek Dana Tavuk ne varsa yitmiş
Eli iş tutanlar gurbete gitmiş
Bir Kuzu güdecek çoban kalmamış
Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom

Sağda,Solda kalmış üç-beş ihtiyar
Göçün alan gitmiş hep diyar,diyar
Kimisi çok dertli,kimi bahtiyar
Emmi,dayı birbirine darılmış
Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom

Çıkarcı bir nesil aldı yürüdü
Hayırsız evlatlar ayak sürüdü
Köyün enikleri bize ürüdü
Bağ,Bahçe hep hozan olmuş harabe
Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom

Der Dur@k’ım boşunaymış telaşım ?
Bulgur taşı gibi döndü şu başım
Kabristanda yatar,anam gardaşım
Baba oğul birbirine darılmış
Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom

Dur@k YİĞİT
Gönüllerin Ş@iri
KOCAELİ