bütün bu olanlar o ’ nun yüzünden. zira
görmüyor muyum sanıyor
vakitsiz bir tren kalkıyor bazen yüzünden
bana mı geliyor benden mi gidiyor anlamıyorum
mendilim yok - ağlatmadı ki hep güldürdü-
sallamıyorum
bakıyorum öylece iki kara üzüm
ağlamıyor bekliyoruz en ekim hüznüm
iki elim. yüzüğüm ve ben.

bütün bu yalanlar o ’ nun yüzünden
zira yüzü arada bir şenlenmiş
sözlenmiş de çokluk tamamına ermemiş
demlenmiş içilmeye hazır şarap. yâ rab!
bir şiirde ikinizin adını yan yana da koydum ya
inan ki ben masumum. o ’nun yüzünden

ki o vakit sözüm geçmiyor işte
şaraba da şarkıya da şiire de o ’na da.
susması gerektiği yerde susmuyor kadın
bir şiir başlıyorum
bitmesi gerektiği yerde bitmiyor mısra
kırılması gerektikçe kırmızılaşıyor kadeh
ve gereksiz ne varsa yapacak oluyor hâlim
mesela en az benzim kadar aşık iki kız bulsam
lastik atlayacağım gece vakti evin önünde
ip değil. lastik. dikkat!
bilmez şimdiki çocuklar
birler. ikiler. üçler. dörtler...
beşlere kadar gelemez hep yanardım

ki hâlâ yanıyorum ve işte o ’ nun sözünden.

güzel kızım diyor bana. düşün yâ rab...
düşün ki babam bile dememiş
gözlerine bakıyorum
mazimi affedesim geliyor. bir hazan ki mesela
en az genzim kadar tıkanmış iki dost bulsam
sofra kurasım geliyor
o ’nun sözü kadar peynir
o ’nun yüzü kadar şarap
gizi boyunca bir örtü...

çek üstüne de öl diyor!

bildin ya böyle bir sevgiyi
ölsen de gam yeme diyor
da hem ölmedim hem bilmem...
özlemden midir nedir artık
her sabah gam yiyorum kahvaltıda
ve akşam olunca işte aşk
işte bu aşk akşam olunca
bu aşk bana her akşam
akşam akşam ne bulursan iç diyor
düdük çalıyor
tren kalkıyor
şimdiki büyükler bilmez
başı dönüyor ellerimin
yüzüğümün mendili yok
sallayamıyor
gül kırmızı bir şiir başlıyor parmaklarım
bitmek nedir bilmeyen

ve ben ol’unca artık
susmuyor
susmuyor
susmuyor bir türlü sezen.



JD