kış kartposttalar gibi işleniyor
göktuâle
bulut bulut gözlerde sis bastırdı her yeri
güneşsiz kırçiçekleri uykuda
koyun koyuna yatıyor her dert baharı saklayan vişne bahçesinde
aklıma düşüyor boyun büken lâle, kırmızı karanfil
çoçukların kulaklarında küpe kirazlar
dışarda kar yağıyor
ağır ateşli hastalıklar, kuru öksürükler
hıçkırıklar bırakıyor ardından deniz ağlıyor
kış yerinden otopside güneş inceleniyor mavisinden

elleri, göğsü, ağzı, ayakaltları sirkeli suyla yıkanıyor
ikindi
buram buram keskin kokusu uçup gidiyor sabahlamadan
kalın dudaklı bulutlar iniyor tepelere..

ağlıyorum yağmurların çizdiği bir öykünün dizesi düşüyor
resmine bakarken yağan kar/ı seyrediyorum
pencereden

ne çok özlem birikmiş içimizde yaz/a dair
ve bulanık belli belirsiz sisli hatıralar
yalancı bütün sevmeler
camlara düşen kar tanesi misali eriyip giden
zaman

saçları sevdalara yelken açtı baharda ağaçlar
samansarısı
ve zifiri gecede ay
birdenbire çıkar içimden ortaya ay batarken
kırlangıçlar yuva yapar ilkbaharda
nisan yağmurundan biriken
çamurlu sulardan

bırakıp giderler öncesiz ve sonrasız ömürlerine
kiraya vermeden
hiç kimse bilmez bulanık düşlerin kimliksizliğine
ırmak boylarına yerleşen ey türk boyları
eşyasız çivisiz dilsiz dolaşıyor
ucu işlemeli yemeni sarmış başına anam
ve hala kınalıdır yıllanmış nasırlaşmış topraktan kınalı elleri
İzmir bekler sekdört yaşında
ve hala toprağını bekler çapası yüreği elinde
avuç içinde dua

bu gün hava kapalı dışarda kar yağıyor
zincire vurulmuş meydanlar
gözalabidiğince ak sürme çekmiş dağlar
canım çok sıkılıyor.. içim içimi kemiriyor...
bu vatan bizimm....


Nurten Ak Aygen
26/01/2017