CAN ARABAM…

Kaç kez söyledim sana, gelme üstüme sakın!
Sense beni her işe, yapıyorsun ya joker...
Yüreğim yatak sardı, tamirhaneye yakın;
Marş da basmıyor artık, dönmüyor işte teker!

Her yere koşturduğum o günler eskidendi...
Kalbe çürük dediler, kablolar eski dendi.
Yalnız motorla tel mi, ömrümü eskitendi?
Önce kalp deniyordu, şimdi diyorlar şeker!

Farlar katarakt oldu, perdesini aldılar.
Böbreklere taş doldu, inşaata saldılar...
Tansiyon yirmi dendi, yedisini sildiler.
Bir dert sayıyorlar ki, billâhi teker, teker!

Her damarda emboli, akarlar dolu kesek!
Kanal ayıklanacak, ustayı yakalasak...
Tabipler diyet ister: Bütün gıdalar yasak!
Yakıt olmazsa bilmem, araba nasıl çeker?

Sürtülme-dik yeri yok, kaporta dolu çizik...
Dünyanın yükü onda, yassılmış, her yan ezik.
Bu haliyle bahara, sanırım çıkmaz, yazık!
Zaten motor da bitik, görsen öyle yağ yakar!

Dünyanın tüm gamını, doldurun, o bitirir.
Çat ayazda çalışır, çeker jikle, götürür…
Eti budu ne deme, dağdan odun getirir!
Bizimkisi can değil, sanırsın ki dört çeker!

Altmış yaş bakımını, geciktirdim sanırım.
Dağ, bayır çıkanları, görürüm, kıskanırım...
Filitrede hava yok, ben bu canı tanırım:
Fazla gitmez bu halde, az ilerler ve çöker!

Bir ileri, üç geri, vitesler olmuş baston.
Motor kapağı çökmüş, çalışmıyor ki piston!
Bundan sonra sanma ki, her yer güllük gülistan!
Sormayın, içi beni, dışıysa, eli yakar...

Soracak mal sahibi:’ Benim için ne yaptın?
Karşında duruyordum, başka yollara saptın!
Sıp/sıfır bir can verdim, gittin duvara çarptın!
Bekleme, hiç sanma ki, yeni modelin çıkar! ’

Antalya - 2011/01

Halil Şakir Taşçıoğlu