yalnızlık rıhtımındayım yine
her şehri
her caddeyi
adım adım yürüyüp
hiç bir yere gitmemek gibiyim

bir atın şaha kalkar gibi dururken
bir yaprağın dalından düşer gibiyim

yanımda duran bir çiçek gibisin
ama parmak uçlarımla
kimsesiz bir çocuğun saçlarını okşuyorum
içimde bir özlem
içimde bir feryat
içimde bir lanetli çığ
ve ben yine
olmak istediğim yerden uzakta
olmak istemediğim kadar kanıyorum

yüzüne bakmaya doyamadığım
ellerini tutmaya korktuğum
dudaklarında nefes alan bir şiir’dim
hangi yanımdasın şimdi
hangi yanım sensin
ve ben hangisiyim kendimin
hiçsizlik kadar yalnızım
ve bir ırmağın kuruyan yatağıyım
içimde yaşanmamış bir sevdaya akıyorum
boş bir kalbi dolduramadan
olduğu yerde sayan bir sevdayım ben

her yanımda seni aradığım
ama hiçbir yerde bulamadığım
seninleyken, seni kaybettiğim
bir uçurtmanın kopan ipiyim ben

şimdi çok sensizim biliyorum
üstelik çok uzaklara gittin
ve ben o uzaklarda kaybolur gibi
kokunu içime çeker gibi
saçlarını yüzüme örtüp
uyur gibi seviyorum seni

her şey sen kadar güzel değilken
bir kaç damla göz yaşına sarıldım
üşümekten hiç korkmadım
ama sensiz kalmaktan çok korkuyorum
üstelik çok uzaklara gittin
ve be o uzaklarda yaşıyorum şimdi

ibrahim dalkılıç

23/01/2017
20:30 izmir