kovuğunda dokuz ay beklet sancılarımı ağaç...belki yeniden doğar umut


içim sultan bahçesi
yüz çiziyorum,söz çiziyorum kuru kabuklarına
ve yalnızım ağaç...
dilek koysam adını
et,kemik olsam dalına
alır mısın beni koluna ?
görücü usulü buluşuruz seninle,
gülümseyip iskele meydanına
helal süt emmiş hüzünlerim var benim
yüz görümlüğü takarım ,
su yollarının yanına

kabuk dedim de...
bağlamayı bilmeyen,
yaralarım da var tezenesiz
iki el sıkımı yaralar
üstlerinde hala susturucular
ve ateş artığı güher/çile
diyorum ki ağaç...
ağzı bozuk bir şişe bulalım seninle
bir de marpuçu yeşil bir nargile
senden pinokyolar yapıp
burun uzatalım
bülbülün aşık olduğu güle

ya da...
düş kapmaca oynayalım birlikte
şiirlerden yıldız yapıp
kaydırak kaydıralım gönül bahçelerinde
derin dekolteli cümleler atalım göğe,
kestane fişekleriyle
güz kırıntıları
kestaneciler ile birlikte alkışlasın bizi,
buruşuk dünlerin sessiz kadınları
hele dur ağaç...
üstüne yeşiller sarayım,
serin olur düş akşamları

vurulduğum yerdeyim,
gözümde yüzünü unutan kadınlarla
noktalarımda gün batımı kuşkusu
dertteyim
nafileyim...
kıpırdıyor,
başını okşadığım balıkların
mühürlü ağızları
dünlerimi büyütüyor,
evlatlık alınmış yalnızlığım
elimde oyun hamuru,
onlarca Z yapıyorum
göğüme değdir üst dalındaki güneşi
sar beni ağaç
bana biraz yarın ver,
kötü günler için sakladığın
korkuyorum...


şiirime el pençe son verirken,baki selam eder
gözlerinden öperim Z...Ayaydın kal...

hamiş:kestane kebap......


suadiyeocakikibinonyedi
Demir Mutlugil