Ölümü uykuma taşımayı dilerdim
boğazım da sonsuzluk nameleriyle
ciğerlerime dolan Rabbin eceli
göğsümde naralar atan acılarla
yaşam,elimi dilimden kopartıp
kurtulmayı sevdalarin buruk şerrinden
Yıkılıp yıkılıp yine sana doğmak yerine
ölümü uykuma taşıyıp
diğer tarafta acıyla değilde sedefle yağan yağmur seslerini
içime çekerek
ve yığarak içimi ilk defa zehirsiz
zehirsiz yaşamayı dilerdim.



Ki ölüm bir yaşama hali midir?
Hiç sordun mu yalnızlığa
ellerinde neşterler taşırken
vücudundan dökülen yaşları
ilk defa kan yaşlarını izlerken
süzülürken nehirde uzayan sular gibi
o sularda aşkı arar gibi
Yunus gibi
Mevlana’nın Şems’e duyduğu güven gibi
sende ölümden bekler miydin sahici güvenleri?



Uykunda ölmeyi diler miydin habersizce?
Bir cuma gecesi
altmış birine girmeden
ve taşırken altmış bire kadar koca bir ömrü
yük değil midir yaşamak?
Bu acı geçmiyor ...
ölümü dilerdim gecelerden korkup kaçan kuşlar gibi
onların uçtuğu göklerde seni arar gibi
acı geçecekse daha büyük bir güvenle
ölüm gelmeli yağmurdan korkan dünyaya
şimşek ve yıldırımların hayrında geceye saklanan insan yığıntılarıyla
yaşamak istemiyorsam
ve sevmiyorsam güneşi
gece uykuma gir sevgili gibi
eskiyecek sevgili ...
Ki ölüm gibi bir gece vakti uykumda
sensizliğin yaşayan hali
ağır aksak yürüdüğüm yolların
kollarında uyuyamadığım gecelerde
yıkılışımın adına baş harfinden alıntı yapar gibi
sararıp ağaçtan kopan yapraklar gibi
eskidin yalnızlığımda
sensizlikte uyuyamayıp annemin gözlerine sarılıp
adını haykıramamak gibi

’Kurtulamadık işte senden
Ben ve yalnızlığım gibi’



Gidiyorsunuz ellerin
ellerimden kopartıp adını
ellerinde yaşama şerefine nail olan hedefe
hedef kitledi beni hüzne
koparttı papatyayı dalından
kokmaz artık kendi kokun dalınsız(şairsiz)
sürsen kokuları sahte!
sen yapmacık olacaksın onun şiirsiz gözlerinde.
Kuyular adında
korkuyor içim,
öyle bir bedenle yan bensizlikte
bensizliğin lügatını sürdüğün harfler nerede sevgili?
Eskiye eskiye adından kaçtık ki
adın yabancı bir bedene diz çöker olmuş,
Hatıralar da yalancısın şimdi,
şimdi söyle, söyle şimdi
eski sevgilin uzaklığı yâr edinmiş mi rüyalara?


Korkak iki kelimeye tutsak
yeni bir aşk mazisi yıldı
yıldan yıla
yeni yakarışlarım uykularımdan uyandırdı beni
koptu bütün saatler ...
şiir zamansızlığıdır ömrüm
uykumda ölme
ki ölüm senin için yeni bir kabustan öteye gidemez!

kavuşmak için
gittiysen eğer
ve en çok sevmediysen bensizliği
bıkıp şiirlerimden şiirsizliğe uçan kuşlar gibi
Ki kuşlar en çok şiiri severler(sana yazdık,ben ve şair olmadığımı düşünen ben)
yeni şairin hangi şiirde uyutacak seni?
uykunu kime çaldırdın diye yakaracak onun saatleri
sen sen diye kızacak yeni doğduğun yıllar bana
gözlerin şairsiz yaşama nasıl bakacak ki?
Gidiyor
o ve elleri
yaşam yeni umutları sakladı eskilere
eskiye geri dönemedi
Yunus
Emre gibi
Mevlana ile Şems gibi
Mahlasım saçlarına taktığım o güzel lakab (saçlarını rüzgara satan kız)’a yenildi
yeni kimse yalnızlığı istemedi
eskimsin şimdi.
Ben ve yalnızlığım gibi




Seni alan bir beden ne kadar meşakatli?
ve şefkatli elleri dar.
Uykumu gündüzlere saklamasaydın
geceleri hiçbir zaman değeriyle yaşayamazdım
ben ve yalnızlığım gibi
berbat bir bedbahtlıktan açıyorum işte sana ellerimi
tabi gelmez ellerin
tabi gelemezsiniz.



Senin aksini taşıyor diye bütün yalnızlıkları öldürdüm
ortada sende öldün
çünkü yalnızlığımın içi
öptüğün avuç içimdi
düşman olamadık bu yüzden
belli değil mi gittiğinden
yazdığım onca şiir gibi
başkasıyla yalnızlığını sömürdüysen
hoşgeldin doğuma!
Yeniden doğduysan
ve konuştuysan seni yeniden doğurduğunu sandığınla
bir kere doğanlar ikinciyi göremedi
aşk gibi
ki aşkın ilki bende durdu sadece
ve değiştiremedi hiçbir sevgili.





Ölmeliyim bir uyku vaktinde
hiçbir şey anlamadan kimse görmeden
nefessiz nidalarda
nişanlanmalıyım ölümün adıyla
gerçek adımı bilemediğin adımla
Yalnızlığımla...