Sandıklara saklanmış umutlardan
Mutluluk diye kapımı sen çalmıştın.


İçimin çöl aynasında orman
çiçeklenmiş neşemin sebebi
yeryüzünün yar yüzüyle kaplı olduğunun kanıtı gibiydin.
Hiç bitmedi senin aşk ile bağın
Dünyanın hiç bitmeyen masallarında
Yine sen vardın
Tüm var olan şiirler gibi
Seni bana izah eden şairler gibi
Baştan başa seni anlatıyorlardı sanki
Bir mısranın noktası virgülü gibi
Ve kaybolup gidiyordu birden
Söyleyeni bilinmeyen şarkılar gibi
Ağıtlar yakıyordu
acıyan türküler
Hayalde buluyordu kendini
yaşanmış tüm hikayeler ...
Tarih olup dökülüyordu yapraklar ,
İlerde torunlarıma anlatacağım
masallar gibi
hikayemin kahramanı
Umut onun adının ışığı
Yokluğu görmek istemediğim boşluklarımdı.

Hiç umursamadım ömrümün hazanlarını
bir tek ondan bahsettim uçurumlara
Yar dedim uçurtmalar yaptım
çocuk oldum
mızıkçılık yaptım
saklandım kaçtım
sonunda yakalandım
Hem de aşka
ondan kaçıp
hem de
Ona yakalanacağımı bile bile...



Seda Koçak / Sedacet-i kelâm