Benzettiğim güzel şeylerin içinde olmaman
Yalnızlığımın nişanelerinden biriydi
Senden bestelediğim notalarımla yazdığım şarkının nakaratı
Yokluğunun senfonisi
Hiç bitmeyen içli şarkısıydı günahlarımın
Gözlerimin yolunu gözlediği her saniye
Sevdama gölge düşürmeden
Hiçlerinden kurduğum hayallerle
Geçmeyen zaman dilimlerinde
Tükenmeyen kara kalemimle
Bilinmezler içinde seni çizdim...


Tir tir titreyen bir yürek yarasında
Geçip giden günlere inat
Güller kuruttum özlemlerim arasında
Derin bir ah çekerken ruhum
Kaygılı bir serin düşmeyen düşüyle
Ayrılıklar nefes alır
Hüznüm ağlarken bir gök gürültüsüyle
Umudum biraz daha azalır
Sen biraz daha uyurken sevdiğim
Ümit her geçen gün
Biraz daha tükenir...


Dinmeyen fırtınaların kasırgalarında
Sen bana gülümserken
Dileyerek kavuşmayı içimden
belki bir gün diyerek muhabbet dilinden
Gönül evinde hiç bitmeyen isem 
Mesafeleri kökünden 
yakıp yine geleceğim .



Seda Koçak / Sedacet-i kelâm