kuşlar kanatlarını yere yordu
içinde içimi burkan onca şey
çıkarıp hissettiklerimi anlatacaktım sana
geceye düşüverdi öylece samimi

koca bir günü alıp taşıyorum sırtımda
neler neler yaşanıyor bir bilsen
uyuya kalıyorum ağlarken göğe
iki sıcak sevgi birbirine dokunuyor
uzadıkça uzuyor yollar

konuşuyorum kendimle
başlarken bir başka duygu
sanıyorsun ki hayat seninle ve sensiz
sana karanlık hayaller sunmakla meşgul

alıp çocuk karanlığına ümit veren şeylerle
her an değişecek sanıyorsun
bir ip ki tanrı biliyor seni
takip ediyor tükenen nefesimi

hala bitmedi serüvenime dolan yankı
geçmiş günlere rahmet yeni bir his
yağmurlarla süslüyor olacakları
kanatlarım uzuyor bulata doğru
masmavi bir hiçlik kandırıyor çocuk kalbimi

işte şimdi bembeyaz bir örtü ile sınıyorlar
salıncaklar sallanıyor yapraklarda
kendime gülüp geçiyorum
bu olanlar ve olacaklar benim
benim basit hayatım.