Sanma ki, yıkılmam terk edişinle.
Dağlar gelir üstüme, üstüme..
Çığ altında kalsamda, yokluğunla..
Kalkar gelirim, yürürüm yollarında..
Bir sevap işlemekse, tutuşun ellerimden..
Öyle içten, içten bakış umut vermekse;
Kırılan kalbime..

Olmasın kaçak, köçek hatıra bakışların..
Olmasın, acımaklı gülüşlerin altında ezme beni.
Yine terk ederken akşamın kahpe karanlığında..
Hiç sevmedim, üstüme çöken yetim çocuk havasını..
Yıkılmayacak, arkandan dik bakacağım..

Bir gün geri dönersen, viran haneme..
Terk ettiğin taş duvarlarım da..
Sarmaşıklar yemyeşil, çatılarımı sarmış bulacaksın..
Duvarlarımda, kuş yuvaları göreceksin..
Anneleri yavrularını besler olacak..
Kim bilir, dönüşünle bir cennet bahçesinde..
Değirmenler döndüren sularım olacak..
Suyu çekilmiş ırmaklarımda..

Eğer oturacak yer bıraktınsa gönlüme..
Gelmeye yüzün varsa, uzan yanıma..
Geri geldiğinde, aşkı bulacaksın;
Gönlümde yerin olacak..
Derya deniz iken baharın coşkusu..
Alıp başını çekip gidersin ansızın..
Terk edişin, ziyandır aşkımıza..
Anlamsız gidişinle, durulsada bakışlarım.
Hüsrana uğrasada, mor menekşeler.
Bağım, bahçemde çiçeklerim.
Yeniden, sevdalar yaşanacak yüreğimde.
Gönül bahçemde kuruyan, sen olursun..


———Haydar ATA—
16.06.2015 - saat: 13:10