Hayalet bir gecenin, geçerken içinden.
Tarihten kalma, atlar kişniyordu.
Gecenin sessizliğini, bozan köpekler.
Her yanımızda yükselen peribacaları.
Işıklar sızan koyuklarından.
Haber veriyor baykuş.
Sakin ve aralıklarla öterken.
Kanat çırpışı çarpıyor, yarasanın.
Gözlerimiz, kör karanlık yollarda.
Yol alırken adımlarımız;
Tarihin tanığı faytoncu.
Atını yemliyordu geceden.
Henüz şafak sökmemişti.
Tanyeri ağarmamıştı, yüksekten.
Bizse, peri bacalarının içinden,
Hayal dünyasına dalmış.
Sevişmelerin, en derin yerindeyken;
Sessizlik bozulur birden.
Kulakları sağır eden bir ses.
O gün bu gündür, duymaz oldu.
Sesin sesime değmedi.
Gözün gözüme.
Ellerin, tutmadı ellerimi.
Alıp götürdüğünden beri,

Kör karanlık geceler.
Gecem, hep hüzünlüdür bilirim.
Karanlık, korkutur yüreğimi.
Ayrılıksa, yüreklerde batan güneş.
Faytoncu, sürer atını dörtnala.
Giden sevgilinin ardından.
Gönlümde, hüzün yağmurları yağar.
Gökyüzünde yıldızlar.
Çoban yıldızı, parlaklığını yitirir bu gece.
Gider sevgilin, izi kalır ardında.
Yıldızlar, yıldız değildir artık.
Sabah, sabah olmayacak.
Ağır aksak, geçer iken bağrından.
Gecenin en karanlık yerindeyim.
Hüzün yağmurları yağar üstüme.
Ayrılığın, yüreğime çöktüğü zamandayım.
Faytoncu , kamçılar atını gider,
Zaman durur, gidişinle;
Ey, zamanın tanığı sevgili.


Haydar ATA-10.08.2015