senin için gönlümden kopanların toplamıyım
çok değil az bir adamım nedense
yerine göre yüzüne bakılmayan
yerine göre sözü dinlenilmeyen
yeri geldiğinde gözü görülmeyen
şairin tekiyim



senin için gecesini ve gündüzünü birbirine katan günüm
çok değil az bir güneş değer dünyama niçinse
ki herkesin bildiğini sen de biliyorsun
değeri bilinmez
kumaşı satılmaz
şiirleri okunmaz
ve yaptıkları ele avuca dokunmaz
şairin tekiyim



senin için kendini tekrarlayan eskiyim
çok değil az bir birazım kalbinde herkesin ve her şeyin nasıl olduysa
üzerime siner mazi denilen geçmişi karıncaların
yeniyle ne etsem işim olmaz
yeniyle hayat bardaklarım dolmaz
belki de yeniliklerle bir arada durmaz bir fobim var
senden sonra nereye baksam duvar
senden daha sonra duvar diplerinde
çocukların oyunlarına dalıp
meleyen kuzulara öylece dalan
ama uyuyan
ama uykuya yenilen
şairin tekiyim



senin için yaşamak isteyenim
çok değil az bir yanımdan tanır beni tanıdıklarım her kimse
ve bu yüzden tanıyor dediklerimin yabancısı
sanıyor bildiklerimin karası
biliyor okuduklarımın satır arası
okuyor anladıklarımın gerçek yarası
pardon adı konulmamış edebiyatın
şanı duyulmamış
şairin tekiyim