içimdeki rüzgara sarıldım yıllarca
kokunla yokluğun içimi yağmalıyor yine

şu ürkek bedenimin içinde buz tutmuş yüreğim
hiç bu denli üşüdüğümü hatırlamıyorum
hiç bu kadar uzak kalmamıştım kendime
ve hiç yenilmedim savaştığım yokluğuna
ama şuan hiç bildiğin gibi değilim
hiç bildiğin kadar güçlüde değilim
hiç bilmediğin kadar eksiğim
hiç bilmediğin kadar üşüyorum

kocaman hayaller kurdum
kocaman üzüntüler
kocaman sevinçler
ve seni kocaman sevdim
kocaman özledim
birazda kocaman eksildim

şu devran nasıl acımadı bize
nasıl bizi ayrı kentlere sürdü
nasıl özlemlere yenik düşürdü
nasıl buz kesti içimiz
ve nasıl el ayak kıpırtısız
sevgisiz ve sessiz
ve sensiz
ve bensiz

oysa paldır küldür gel isterdim
gözlerini üstümde gezdir isterdim
ve saçlarını yüzüme dök
ve yüzümde ülke kur ellerinle
yüreğime dokun
hiç dokunmadığın kadar
ve sarıl
sonra sev beni
hiç sevilmediğim kadar
çünkü ben seni
asırlardır bekliyorum

ibrahim dalkılıç

11/01/2017
00:30 izmir