Diri(l) bir lehçe
En meşakkatli kıyam;
Sözsüz bir tümce belki de dile gelmeyen
Düşmüşsen aşklara yatak yorgan
Bir de kerameti iken rahvan gölgelerin kaykılmışlığı,
Delip de sükûtu,
Bandırdığın her duyguyu,
Sarmalında bilinmezin,
Pervazında evrenin,
Tamtakır benlik
Eğilsen de yerli yersiz aşka nazire eden bir beyitte,
Selamı yitik bir derviş olma asla
Yürekte konuşlu hürmeti de payidar kıl,
Nam-ı diğer mutluluk sakıncalı bir paye olsa da
Hak etmediğin onca boyunduruk.

Damıtılan bir imge kadar sezileri çıkan ayyuka,
Rota bilip de aşkı,
Kaybolmalara alışmışsan yerli yersiz
Hele ki takmışken koluna en sitemkâr düşü
Bir de ermişsen hidayete
En belirsiz zamirde terk edilmişliğin iken
Cefası ömrün:
Sükûtu da dillendirip gizlenmiş dizelerin birine
Yetmedi gark etmişsen ömrün,
Solu benliğin,
Sağdıcın ise sayısız imge
Tanrı’dan ne istersen dile
Yeter ki söndürme yürekteki yangınını sevdanın.

Bir rahle bir sancak;
Meşakkatli bir sapak yine beşerin yüreği,
Hele ki matemi buyur etmişsen mahremine
Bir de saklı tuttuysan gözyaşını.
Aşk ki, yüreğin erbabı;
Özlem ki yine maşukun tek yoldaşı;
Sair dizede yalıtılmış bir tını,
Gönüllü gönülsüz her sevdada boyutsuz bir terbiye
Evrenin sunumu:
Şükretmelere doyamadığım
Olsa da hayatın dipsiz girdabı.