Zaman uçurum kenarı
Adını heceler’ken dilimi parçalıyorum
Avaz avaz dudaklarımı dike dike
Oysa iniltiler acıtıyor yaralı kalbimi
Her kan yutkunuşumda
Sana en içten duamdır sevgili
Kimseye muhtaç olma kimseye boyun bükme

Bense senden sonrasına zar sallıyorum
Bahtımın ufkunda kara bulutların gök gürültüsünü hissederek
Belkide kayıp ruhlar şehrine göç vardır bir kaç güne
Bilirim allahtan umut kesilmez
Ama kalbimden geçenleri bir bilseydin bilebilseydin anlatabilseydim sana
İki bardak çay arasında

Yanımda olmadığın şu hayırsız günler hatrına
Sana mum ışığında şiirler yazmak kuruyan kalbimin sancılarını azaltıyor biraz

Dediğim gibi allahtan umut kesilmez
Belki yaradan acır da bize şu üç günlük ömrümüzün
Son demlerinde biraz tebessüm kondurur enkaza dönen günlerimize

Beş vakit dualarımdasın bil
Allaha her yakarış da gözlerimin damlalarını
dudaklarıma kondurup avuçlarıma döküyorum dileklerimi
Ve isminle başlıyorum besmeleden sonra

Sevgilim hasretimin başkenti
Adım adım uzaklaşırken her geçen gün senden
benimle beraber gölgen kaybolacak ansızın
sessizliğe bürüneceğiz şu koca kalabalık şehirde

Kanayan hatıralara pansuman yapmıyorum artık
Hangi mevsimi gösterirse takvimler eyvallah
Bu aşkın son nefesini tek başıma ben vereceğim
Acısını sana yıkmadan
ÇÜNKÜ ÇÜNKÜ SANA KIYAMAM