Gönül Kavli

Gözleri gözlerine, avuç içi avuç içine denk gelecek
Gönlünden gönlünü delip geçecek bir avuç meltemi
Sular kadar esnek sakin olup yüreği yüreğine akacak
Gönlünü kaplayan sert duvarları delip geçecek
Dert sandığı dertlerine derman olup, kilitli attığı
Gönül kapılarına anahtar olacak saf duruluğu
Yıllar yılı kovalarken daldan dala konup aradı durdu

En sonunda buldu gönlü gönlüne, yüreği yüreğine eş
Gözleri kamaştı, yüreği bir hızlı attı kurduğu hayallere
Son durağa yaklaşan trenin sesini duymaz oldu
Anka kuşlarının küllerinden yeniden doğuşu gibi,
Etrafını aşkın, vefanın, sabrın.. umut sesleri kapladı
Yıllarca esarete boyun eğip suskun düşkün kalan gönlü
Sanki dile geldi! Güle aşık bülbül gibi şakıdı durdu

Gönlü yasaklar boyun eğmeyecek, göğüs gerecek
Ömrünü ömrüne adayacak, farkındalığı hissedecek
Her geçen gün hayallerine kavuşmak için dua edecekti
Hayalleri dua ise ona giden yollar ibadet değil miydi?
Verdiği vereceği sınavlar sevdiğine vuslat olacaksa
Yoluna çıkan hangi çakıl taşı aşk badesi şerbetten
Kana kana içmesine mani olabilir, yok edebilirdi?

Duyguları denizler kadar masmavi derinden çağlarken
Gözleri hiç bu kadar anlamlı bakmamıştı hayata
Gönlüne düşen aşk ateşi susuz yüreğini yakıp kavurdukça
Gönül kavline ant içti...!
Gönlün gün gelip vazgeçse de bende atan yürekten
Sine giren yüreğim makber olup dua edecek her an
Ebediyyen gönül bahçenin has gülleri hiç solmasın...!

07.01.2017 Ankara Pınar Çetin