Dışarda kar var sönmüyor sinemde ki yanan yara
Paramparça kaldım her yerden fışkırıyor an be an
Boynuma geçen aşk kementi doladı bırakmıyor
Yarım dedim sarıldım dört elle yaka yaka kül eyledi
Çok gördü bir tatlı tebessümle geçecek her anı
Zehir zemberek ah eyledi görmedi yaktığı yangını

Verdiği vaatleri unuttu gönül bahçemi oyuncak etti
Yükledi boynuma günah çemberini ateşlere attı
Dilenci eyledi virane gönlümde yanan bir avuç sevgiyi
Gök kubbe de hoş bir seda kalsın istemedi yarınlara
Düşünmeden vurdu da vurdu abalıya gün be gün de
Bana mısın demedi yanan deli divane gönül bahçem

Diz çöktüm gururun önünde sevgimi haykırdım her an
Belki duyarda gönül sesimi sarılır sevgiye dört elle diye
Yüreğimde yaktığı palas pare yangınlara attığı odları
Unuttum belki de unutmak istedim bahaneler buldum
Bilseydi gönlüm de barınan çıkarsız sevginin yüceliğini
Kimbilir belkide bukadar kolay harcamazdı büyük aşkı

Bende hicranlı hercai olsada gönlünün yüce güzelliği
Karlı dağ olup gönlümde kor gibi yanar ölümsüz aşkı
Dilim yüreğim lal olsada artık yangınyeri bu sevdada
Dil söyleyip ah etsede sitem dolu kelam yürek el vermez
Içten içe dua eder bir umutla iki cihanda gülsün diye
Bilse/bilmese de çıkmaz bende ki bu deli eden sevda
Yüreğimden akan gözyaşlarıyla sulayıp besledim
Sevdamı dilime değil alnıma kazıdım Rabbime dualarla..!

07.01.2017 Pınar Çetin Ankara