sel basacak birazdan gözlerimi torla günden kalan ne varsa
çık yukarı yukarı kalmayasın moloz altında

çok zamandır çınlamıyor kulağım
dile gelmiyor tellerden ses
gidip baksam köşesi soğumuş yokluğun
çoktan kalkmış
yürümüş
açmış
çıkmış
dinmiş kıpırtısı kadife ayaklarının

benimle senin aranda bi avuç uzak var
bi avuç patlamaya hazır karanfil kokusu
sen bana kal diyorsun
ben sana kanatsız kelebeğin göğe bakışından dem vuruyorum
zavallı incinik
iyi bak diyorum iyi bak ona
ateşte yanar gibi
dikeni parmağa banar gibi
büyür gibi kan kabarıp apansız uykularda

karartma şiirlerinden geçiyorum
sabahlara kadar çekiyorum kalemin karasını ak yapraklara
elimin gölgesinden seçiyorum çayın demini
güneşe duruyorum
daha güneşe
en güneşe
sen öylece duruyorsun orada

bana bu pencereden sen bakmayacaksan
ko kuşlar da konmasın pervazına
açmasın seherde çipil gözlerini
germesin tüyünü teleğini boşa