6
Yorum
22
Beğeni
4,9
Puan
961
Okunma
yüzümü avuçlarımın arasına alıyorum
kapa avuç
rutin
öğleden sonra
önce de olabilir yağmur
ilgisiz kalabilirim alınmasın
aklım uyuşuk bu ara
aklımda dönüp duruyor çünkü atsızkarınca
gittikçe dibe vuruyorum
öyle okkalı vuruyorum kimse inanmıyor o kadar güçlü olduğuma
efendim diyorum efendim
bu boş vagonlarda yolculuk kaç parya
beni bırakmazsınız değil mi
gökyüzünün altında yaşıyorum üstümde kuşlar
sürekli derdesteler bi ayakları havada
büsbütün uykusuzum kirpiklerim nasırlaştı rüyaya
ya da ona benzer bi şey
5.0
94% (15)
4.0
6% (1)
Cevap Yaz