sende yittim sanma
bir zaman sürdü o hayattan beziş, yılgınlık
bir kişi üstüne yaratılmadı dünya
herkesin her şeyde bir payı, işlevi var
bir bülbül için açmaz bunca gül
bir güle ötmez bülbül
gerçek bu


sen alıp giderken başını
çıkarmaya çalıştım kalbime batan
bütün okları
erosa küfrettim sen diye
araladım bütün yıldızları
tutunmak için bir yıldızın ucuna


dünya yine bildiğimiz dünyaymış
öyle germiş ki önümü dalının yaprakları
yerdeki meyveleri görmemişim
herkes birbirini yemiş yine
haberim olmamış
bir çizgi kalmış elimde, tenimde
iş işten geçmemiş iyi ki
açıldığında gözlerim


bir yolcu çekip giderken diğeri gelirmiş
seni izlerken anlamalıydım bunu
yüzünde kaç göz izi var


senle var olmadım, var olmam inan
adımlarımız aynı boyda değil, aynı hızda
usul bakışıma kanma
bir sel akar yatağımdan
yine de karşı kıyıya geçilir
taşlarımın üstüne basılarak..


05. 01. 2017 / Nazik Gülünay