Yanındayım , işte orada kalbinde ,
Aklındayım biliyorum ,
Görüyorum umrumda değil ,
Boşluklarım ...
Bir kalemin kağıda işlediği gibi harfleri ,
Senin adınla yazıldı
Kalbimin dört bir tarafı ...

Yokluğunun vurduğu o saatlerde ,
Gönlümden hep sen geçiyorsun !
Ne zaman varlığım yokluğunu bulsa ;
Saatler hep Aşkı biz geçiyor ...

Sen İstanbul kadar güzeldin bende ,
Araya giren o boşluklar ,
Yokluğunla savaşmam için bir yoldu ,
Sanki ,
Ya yok olacaktık ,
Ya da Aşkın ekseninde
Birlikte ,
Yol alacaktık ...

Hayattaki her adımın ,
Geride bıraktıkların ve geçtiğin yollardan ibarettir .
Güzellikse neşe ,
Mutsuzluksa acı ...

Herkes çocuk kalbiyle yürekten sevebilseydi !
" Ayrılık " ;
Çocukların elinde ,
Sadece !
Oyuncak olarak kalırdı ...

İnsanın içini acıtan o hüzünlü şarkılar ,
Aslında insanın kalbinde kaybettiği ,
Fakat !
Aklından silemediği her ’anı’dan ,
Sadece bir tanesidir...

Sonbaharın kuru soğuğuna kanıp ,
Yazdan kalma yalancı baharla içim üşür !
Her adımda düşünceler savrulur ,
Kalbimi ısıtan aşktan kalma günler !
Fincandaki kahvenin hatırı kalmasa da ...
Olsun !
Sen getir !
Belki kalmıştır bir yerlerde ...
Hatırım , hatıram ...

Her gittiğin yere kalbini götürsen de !
Bazen ;
" Kalp " dediğin ,
Sadece Onu bıraktığın yerde kalır ...

Sonrasında da ;

İnsandan geriye ne kaldıysa !
Yarısı iz ,
Yarısı yara ...



Seda Koçak / Sedacet-i kelâm