Başı boş bir rıhtımda kimsesizliğimi dağıtıyorsun önce
Esrikliğim değil beni sana çeken
Sensin tüm dengesiz yalpaların nedeni ..

Bir aşk şiiri olmak istedim dizelerinde
Atların yelelerinden dökülmek istedim dizelerce
Köpüren dalgalarımı anlat istedim hece hece
Düşünsel bir çığ olup akmalı yüreğinden


Ah .! O yürek ki kendi göğsüne sığmayıp göğümü kaplıyorsun sınırsız
Bir dizeden fazlası etmeliydim …

Sen ki N/Yar dediğim
Sen ki bir iken bin ettiğim sevgili ;
İster Yar ol avunayım sıcaklığınla .
İster Yar ol kalayım uçurumsal yalnızlığımla…

Okudukça gülümseten bir şiir olmalıydım ellerinde
Dokundukça pembeleşen bir gül olmalıydım dudaklarında


Bunca hasretin tarifi bir yangın yeri olmalıydı o şiir.
Bak bunlar kuytularım ,şunlarsa sızılar….

Akan, çağlayan, durulan her damladan şiir olmalıydım ..
Aşk demeliydi okuyan ,
Aşık bu adam .. !

Şimdi o rıhtımda balıkçıları seyrediyorum
Gün batımı … !


Ellerini görmeliydim şiirsel.
Bir şiir ki okudukça gözlerimden süzülmeliydi mutluluk
Sen ben olmalıydın bense sen şiirce.
Oysa şimdi sürgüne gönderilmiş duygular gibi soğuk
O bir damla ki yeter mi susuzluğuma.
Bazen vedalar bile daha sıcak oluyor şu dizeden …

Gemiler uzaklaşıyor ve ben giden balıkçıların ardında bırakıyorum bakışlarımı
Gün geceye dönüyor ve isyanım sessiz bir çığlık gibi dökülüyor dizelerce
Sarhoş bir ritim bu takipsiz.
İç sesimden başka tanıdığım kimse kalmamış .
Rıhtım boş….
Bir şiir olsaydı yakan ellerimi
Geceye savursaydım ışığını
Okudukça biz olsaydı kelimeler
Gönlüm; ah yaralı kuş… !
Ne vardı kelebekler uçuşsaydı dizelerce..

Şimdi geceye döküyorum içimi kana/ya kana/ya
Ağulu hüzünler seriyorum önüne oku diye
Say ki bu şiir bilinmezliğe
De ki bir şiir işte öylesine …



DENİZ....