Ben ne acılar çektim ihanetler gördüm
Sırtımdan yağlı kurşunlar yedim
Yine de ölmedim dimdik ayaktayım
Alışkınsın acılara dayan be yüreğim

Sevdiklerimde mutluluğu buldum derken
Her seferinde vuruldum yine de ölmedim
Acılar üst üste geldi dağ gibi yürekte büyüdü
Alışkınsın acılara dayan fedakâr yüreğim

Gülmeyi unuttum sevip de ayrılmaktan
Göz pınarlarım kurudu sanki çöllerdeyim
Yok, olmak üzereyim yiyor beni asalaklar
Dayan be yüreğim tutun sende yaşama

Yine de sen vurma son hançeri merhamet eyle
Kine nefrete meyil etme sevmekle ol mutlu
Güzel günler yakındır görürsün ölmeden o günü
İnadına dayan yüreğim tutun sende yaşama

Vasıf’ın Gül bahçeleri hayaliydi sevmekti ilkesi
Dediler her derdin çaresi var ıstırapları gördüm
Gönlüme girenler veda etmeden terk edip gitti
Ölesiye sevmek yıktı beni dayanamıyorum.

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
22.12.2016 PERŞEMBE