Gidelim bu dünyadan,
benim geldiğim yere.
Güneşin gülerek doğduğu,
çocukların güldüğü,
sevginin var olduğu,
huzur diyarına.
Kırmaktan korkulan kalplere saygılı.
üzmekten yıkmaktan ağlatmaktan ödü kopan,
vijdanın hüküm sürdüğü,
güzellik ülkesine.
Canın cana katık,
ruhun ruha aşık olduğu sonsuzluk yurduna.
Kalk hadi gidelim.
Götür beni buradan !
Takatim kalmadı inan!
Bıktım usandım artık saktekârlıklardan.
Fırsatçı zalim yalaka ve hatta,
tüm yozlaşmış kişiliksizlerin,
insan zannedildiği bu alemden;
ne olur,
götür beni..
Bende çok özledim evimi.
...
Hiç bir şey yiyemiyorum artık.
Kes yaradanım tamamen nasibimi !
Sevmedim sevgisiz karanlığını.
Sevmedim severken yaşattılan kahırla,
ayrılığını.
Sevmedim anlatamadığım duygularımın,
yüreğime dert oluşunu yıllardır.
Sevmedim gözlerimin yok yere ağladığını.
...
Götür beni buradan.
Beni o ilk gördüğün özgürlük memleketine.
Kuşların uçtuğu atların koştuğu binbir çeşit çiçeklerin açtığı,
hanımeli kokularının mutluluk saçtığı,
cennetime.
Götür hadi ne olur !
Belki artık çok yakın,
belli mi olur?
...
Nigâr Güler.
17/12/2016