Ve gün,
döndü geceye...
Bazı evlerin ışıkları çoktan söndü bile.
Benim aslında ne çok
yazacağım var...
Memleketimde yıllardır hiç
bitmeyen olaylar.
Çaresiz çocuklar,
acılı analar.!
Güzel olmak büyük bir belâ.
Heleki Dünya’nın en güzel
yarımadasıysan;
dahada zor işin.
Ödenen hep bir bedel !
Dökülen kan verilen can!!
Her şey VATAN için !
Sönen ocakların,
kim verecek hesabını?
Kaç yıkılan hayal?
Şafak kaç asker !
Kimileri belki yine
kavuşamayacaklar?
Hep bir bedel var güzele
verilecek.!
Aşk’tan toprağa kadar...
Hep bir acı senin kaderin.
Adına TÜRK dendi,
Yoluna savaş !
Kolaymı bu cihanda;
Kelle koltukta yaşamak
arkadaş !!!
Bir saniye sonra, öncesini
unuttururken;
Yarına mucize diye bakmak.!
Ve bir an dalgın olduğunda,kaybetmek her
şeyini.!!
Insanlık hangi çağa gebe?
Vurdukça her geçen gün dibe?
Kıyamete zorluyorlarmış
yaradanı.
Bilmiyorlar O’nun ne yapacağını !
Hep batan kendileriydi oysa...
Yine dünya bunu yaşayacaksa;
Yok oluşlarına koşsunlar
bir an önce.!
Bitsin bu vahşet !
Bitsin bu canilerin yaptığı
fesat !
Yoruldu dünya.!!!
Yoruldu ruhlar bu zulüm
düzeninden !!
En büyük tokat bekliyor
onları.
Hissediyorum.
Hissediyorum;
sahibinden...!
~Nigâr Güler~