2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1021
Okunma
ASKERLERİM...
Abileriydim; severlerdi bu kısa dönem ulaştırma çavuşunu,
Ama engelleyemedim, soy isimlerinin zihnimden uçuşunu...
Biri İstanbulluydu, biri Trabzonlu, birisi Ardahanlı,
Kimisinin adı Gökhan, kimisininki ise Hakan’dı.
Görünüşleri olsa da farklı; kabası-narini, okumuşu-cahili,
Fotoğraftaki gibiydiler; birbirine kenetli elleri, yürekleri...
Kimi şakacı, kimi hüzünlü ; çocuklukta birbirine eştiler...
Başka coğrafyalardan, başka ana-babalardan "kardeştiler"...
Hayalleri süslerken "şafak doğan güneş",
Hafta sonu "çarşı" izniydi; bayram sevincine eş...
Botlar boyalı, traşlı yüzlerde cumartesi neşesi...
Oysa şimdi .....
Yine bir cumartesi ve unuttuk biz; haini, kalleşi !....
(Affet beni Askerim, unuttuklarım için affet...
Affet bizi, unuttuklarımız için affet...)
5.0
100% (3)
Cevap Yaz