Foton yağmurunda düşler
Yeri göğü mekan tutmuş
Görünmüyor kanat genişliği
Geçiyor üstümüzden gölgesi
Yel gibi esiyor zaman; bir kuş
Beynimize yuva kurmuş
Nöronlar ile örülmüş ağı;
Geçip gitti o karanlık...


İçindeyiz yeni bir çağın
Paleolitik, Mesolitik, Neolitik
Derken nereden nereye geldik
Çağımız bilim teknik, ubuntu çağı
Ne kadar keskin olursa olsun
Zulüm ile eşkiyanın bıçağı
Yaramayacak artık işe
’Dur!’ diyor beyin ayarsız gidişe!..


Ne ırk ne dili dini, ne mezhep
Kimse abartmasın kendini
Aramasın kavga için sebep
Kültürel, etnik; ne farkeder
Herkeste bir beyin
Et kemik ve omurilik; iskelet;
İnsanız işte hepimiz
Kimlik diyorsan al sana kimlik!


Kainat ki doğ/ana baştan
Her canlıya beyin verdi
İşletilince ışıl ışıl
Aşkla yıkılacak tabular
Korku terkedecek bedeni
Ölüm ne ki öldürmek ne
Yaşamak ve yaşatmak
Güneşe kaşık atmak olacak
Her insanın tek derdi!..


Durun, işimiz daha bitmedi
Henüz başlangıcındayız
Sonsuza giden yolum/uzun
Bugünden tezi yok
Zamanın zembereğini umuda
Alârmını ölüme, akrebini aşka
Yelkovanını yele, saniyesini güle
Salisesini düşe kurun!


Göreceksiniz, yıkılacak saraylar
Yakılacak zorbaların tahtı
Eriyip gidecek potasında güneşin
Aşk ile ışık gelip oturacak
Beyninden yüreğine insanın
Gelin çocuklar; ellerinizi birleştirin
Tutun dünyayı dört bir ucundan
Yüreğinizin yörüngesine yerleştirin!



Şaban AKTAŞ
17.02.2016



Fotoğraf: Şaban AKTAŞ
Expo 2016 // Antalya - TR