Vazgeçtim artık zıll-ı hayatın meşkaliyetinden,
Ruhumu çevreleyen suskun dört mevsimden,
Cümlelerimi sağırlaştıran bedbaht namus bekçilerinden,
Geceye diz çöktüren hissiz serkeşlikten,
Aklıma mıh gibi yerleşen bertaraf edilmiş sensizliklerden,
Gönül heybemde bekletemediğim umut kırıntılarıyla dolu günlerden,
Sonsuzluk defterime kaydettiğim ürpertili şiirlerden,
Artık vazgeçtim avucumda biriken keşmekeşliklerden,
Hiraya dert yandığım münzevi terakkilerden,
Her attığım adımda ayları korkutan çığlıksı sitemlerden,
İnsan kalabalıkları arasında yok olup giden düşlerden,
Yalnızlıkla imtihan edilen mustarip hicranlardan,
Necip Fazıl’ın felsefe bir boşluktan çıkıp hakikati arama fakültesidir dediği bilinçsiz okumuş cahillerden,
Gibileşen yaşamın içerisindeki ıstıraplı kekemeliklerden,
Nuh tufanına uğramış lugatı kıt namzetlerden,
Nemrut vari nutuk atan gözlerinden nefret akan devlet beyinden,
Vazgeçtim gizli gizemlerden,
Amalaşan biçimsizliklerden
Dimağı kurutan ahenksiz ritimlerden,
Rüzgâra har olan şuursuz maviliklerden,
Vazgeçtim artık vazgeçemediğim dediğim bütün aşk efsanelerinden....
Vazgeçtim artık vazgeçemediğim dediğim bütün aşk efsanelerinden....

ÜMİT ACARER.