Korkma hazan dolu sokaklarımın loşluğu,
Sen şuursuz maviliklerden bana geldin,
Usumu ele geçirdin senle dolup taşırdın,
Örselenmiş yüreğimde papatyalar açtırdın,
Kelimelerimin değişmez biricikliği oldun,
Kararmış ahvalimin dertsiz tasasız sakisi oldun,
Mülteci sevdaların başkentine ahyar,
Sessizce büyüyen çığlıkların yol göstereni..
Meltemle raks eden melodilerin fısıltısı,
Acıklı acıklı öten bülbüllerin umudu oldun...



Korkma ey yar yurtsuz düşlerimden,
Onlar senle beraber şahlandı atiye,
Gamsızlığa karşı cenk ettiler,
Senin uğruna...
Hicranımın hududunu taciz ateşi açanlara göğüs gerdiler,
Pörsüleşen sürurlara diz çöktürdüler,
Kainatı fethedercesine...
Kendini gerçekleştiren kehanetlere vurgun yaparcasına...


Korkma destansı aşkların Leylas’ı yarim,
Korkma serseri naralarımın kurşun geçirmez minel aşkı yarim,
Korkma duyarsızlaşan bedenimin sebepsizliğinden kaçan yarim,
Korkma ey yare yar olmuş zübdeialemimin son sahibi yarim.


Korkma bu beyhude kaldırımların müdaviminden,
Vuslat mahkemesinin gönlü yarılmış hakiminden,
Muş diyarından kopup gelmiş bağrı yanık Ümit’inden,
Korkma garbın, şarkın sahibinden.
Korkma sonsuz dizeler sıralayan bu Muşlu şairden.



Ümit ACARER