son gidişinin ardından yaşadıklarımı
yazıyorum sabahı olmayan gecenin karanlığında
yoruldu gözlerim kayan yıldızlarda
gidişinle başladı yüreğimin kanaması
kabuk tutan yaralarımın depreşmesi
alevlerin ortasında bıraktı hasretin
kanıyorum yanıyorum köz oldu küllerim
yoruldum artık sensiz bu kaçıncı gecedir
ismini hecelemekten bitab düştüğüm
görseydin bu halimi dayanamazdı gözlerin
senin de nemlenirdi belki de sızlardı yüreğin
anlayamadım hala kabullenemedim bu ayrılığı
sadece sen böyle istedin ve son verdin

baş ucumda gülümseyen resmin
yanımda gibisin ısıtıyor içimi nefesin
dizlerinde başım gözlerim uykuya küs
özlüyorum yine de bir tanem
yaşıyorum seni sensiz
seni incitmek kırmak değil di niyetim
hele ağlatmak hiç değil
ak gününü karaya çevirmek değil
öyle anladın oysa bilmedin
sanadır seslenişim ve ölümsüz sevgim
sanadır aşkım sanadır özlemim
çıkmazlardayım karanlıklardayım yokluğunla
anılarımla baş başayım odamda
öfke değil sitem değil söylediklerim
hüsranla biten aşkımızın hüznüdür satırlarda

boğuluyorum bitmeyen sigaramın dumanında
bize bizden kalan o mum yarısına
dudaklarımı gömüyor ve söndürüyorum
yansaydı dilim demeseydim diyerek
seyrindeyim yükselen dumanının
sana benzemeyen mum kokusunda eriyorum

gidiyorsun bakmadan arkana
bir yudum suya hasret bırakıp
yoksun kar beyazım yok
sindirmeye çalışsam da sensizliği
olmuyor bir tanem sensiz olmuyor
yüreğimde sevgin bitmiyor.




Refik
02.01.2013
Istanbul