Haşmetinde sevdanın,
Kırık bir nüans sicilim,
Karadan bağımsız,
Yürekten bağlı nazenin bir düş’te
Tecrit ettim edeli yalnızlığı,
Kalbin dokusu belli ki
Büründüğüm derin huşu.

Atmazken nabzı sancılanan benliğin,
Reşit bir söylence
Kiminin nezdinde,
Karadan aka çıkan bağnaz yankısında
Şu şehir ki namzet acılara…

Öfkeli düş/üşler biriktiriyor şehir:
Vuku bulan ne çok hezeyan yine çalıntı
Yine sıra dışı ve tek tetikleyicisi
Gölgelerden sızan irin.
Göz bebekleri büyüyor şehrin,
İfşa ettiği reçine aşkları boca ediyor:
Ne çok kayıp nizam,
Ne çok sicili işkilli,
Ne çok sakınca hele ki rüştünü ispatlamamış
Aşkları da ihlal eden gecenin düş bekçileri
Ve ellerinde kiri şehrin:
Yoksa isyan bellediği onca şirreti mi
Görünmezliğin aymazlığında,
Görselliğin niyazında
Ve peşrevinde içli bir şarkının…

Debdebeli yok oluşlar:
Sureti kayıp nice mazlum,
Nice yoksunluğun tayfasında
İçin için kanayan busesi şaşalı gölgelerin.
Hayli muzdarip hayli de görkemli;
Tanrım, nasıl bir ikilem
Hele ki boykot edilenden alıp da nasibini
Ve tokalaşırken şehrin cinleri
Yine de mahrem bir söylem
Hem de bilinmezin nezdinde
Çalıntı tantanalardan nasibini alıp da
Görünmezliğin cüppesini giydiğine dair
Şehrin sokak çocukları.

Demişse ne iyi demiş ki ki(m)ninden yokmuş sahiplenen,
Hem de terk edilmiş minik bedenler iken
Hayattan aldığı ilk darbe,
Anası babası kayıp o devingen üçgende
İç ac(ç)ılarının toplamı
Yine sevgisizlikten mütevellit kırık ve mahrem
Bir notada düşmüşken yolu yine
Bilinmezin morguna.

Döşemekse önce yüreği,
Düşkünsen önce sevgiyi teyit edip,
Yetmedi batılı bir gölgenin
Hatta genç irisi tüm düşlerin
Ve şehrin garibi en asil tayfası yine devingen düşlerin
Ve yonttukça geceyi boykot ettiğim
En sakil tümce,
Mabedimde kayıtlı tüm imlerin telaşı
Yine şehrin garibi:
Tümden gelen bir coşkuda,
Rahmet okuduğum tebaası şehrin:
Bir kaleden bir köprüye,
Bir şiirden bir hikâyeye,
Belki de eremediğim hidayeti makber bellediğim
Şehr-i şehrin.