Ey yar
Ömrümün takvimi sensin
Tel, tel dökülürken bakışlarımdan derlediğim perişanlığımın resmi
Siyah geceye akan
Hüzün
Senli şarkılara örüyorum
Senli dünyamı

Hazana inerken hazin perde
Sararan yapraklar misali sürgün yerim sana adak ettiğim sözlerden
Anla ki sevgili
Vaktin arafında küllenmiş bir şiir gibiyim.

İsraf ederek onca sözü takvimlerin durdurulmaz suretinde
Kayboluşunu izliyorken gözlerinin karanlığında yitiyorum

Kutsaldır tarif-i sevda kokulu nefesin
Râm olduğum her gece secdeme sessizlik düştü an gibi
Sükût içinde duaya durduğum zaman gibi
Sen içre çarpmaya durur göğüs kafesim ..

Naz makamında inlerken bir ah-u efkâr
Bir Mecusi ateşine düşer suretim ey yar
Kavruk bir beşer söyleşir şiirin bam teli yangın
Dilimin lisanına düşer ahkâr

Alevi gülistan eyleyen
Ey hilkatin Adı;
Cevrü cefamı görmez misin?
Söyle ey yar!
Durma öyle meşakkatli yol bildiğim yürek
Safayı sa’y ister gönlüme bir bahar

Heyecanı mucip bekler aşka ırak mı ahvalim

Soydum üryan bir duruşun sırrını yazar kalem
Yanmayan var mı Aslı Kerem misali? De bana ey yar!
Meczupluk kalmadı mı Mecnundan bize?
Kim güzellik ister ki Yusuf’tan özge can mı var Züleyha gibi dilbere?

Kaç efsunlu efsane okudum yâr gözlerinde...
Çölde Leyla susuz!
Şemsin ateşi değil mi Mevlana’yı İrfan eyleyen?
İsraf bildim sen geçmeyen konuştuğum sözlerimde..

Ey hakikat yüklü bulutlardan rahmet tecelli ettiren Rabbim;
Bir bulutun süzgecinden geçtim
Öyle mahur bir haldir
Yüreğime yüklediğin sevda.

Şimdi aşka sür bendimi kararsın gökte ziya kalmasın!
Söyle yar söyle geceye
Sen varken rüyamda
Güneş güne u’yanmasın

Bunca efkârı yüklenmişken yüreğim gözüme uyku düşer mi?

Ki sitareleri astığın geceler değil mi aşk bestelerini y/azdıran?

Merhemi derman sür sabahlara hasret geceleri iç eder gözlerim!

Nuray AYHAN...