Ben beceremedim hiç
Şiir yazmayı
Tolstoy’u okumayı
İnsanları anlamayı
Çabalamadım da aslında
Ben büyümek istemedim ki
Çocuklar şiir yazmaz
Anna’yı anlamaya çalışmaz
Yalancıktan gülmez çocuklar
İki gözüm
Ben büyümek istemedim ki
Arzularım olmadı hiç
Gündüzleri sevmedim
Gecelere sığındım iki gözüm
Güneş doğarsa büyürüm
Birgun daha, korktum
Ben hiç büyümek istemedim
Sevdim çılgınca ama korkak
Çocuklar cesur olamaz Kİ
İki gözüm
Kutsallarım var benim
En değerlilerim
Hepsi çocuk
Senin gibi, Onlar gibi
Ben hiç büyümek istemedim
Gecelerimin sahibi
Ey iki gözüm
Çocuklar el öper
Ben hep farklıydım
Alnından öptüm en en en ...
Ben hiç büyümeyeceğim
Hepinize inat
Sana inat ey sevgili
Tan yerinin sahibine ant olsun
Çocukça iste bunlar
Dedim ya, ben hiç büyümedim
Ellerim dizlerimde
Öyle bekliyorum
Seni seviyorum ey sevgili
Hoşçakal hoşçakal iki gözüm