Ah benim ahmaklıklarım
İnanıp su dünyanın garabetine
Art arda yanmışliklarim
Aralıksız kış mevsimi yaşadıklarım

Bir nefes güzelliğe hasret
Gecen onca yıl
Otur çocuğum bir seyret
Gamsızı bile öldürür bu şirret

Dost olunca darda
Sel oldum aktım hara
Gel gör ki ihmal ettim
Elleri dizlerinde kalan çocuğu

Can yangını lal oldum
Hep gülen yüz, can oldum
Yaniyordum aslinda usta
Elif oldum lam oldum

Kırk yıl geldi geçti
İki can iki mutlak harika
Onca yıla sığan ama şahika
Şükürler olsun Mevlama

Gerisi unutulsun artık
Dursun aralıksız kar
Lafım yok yağsın pisliklerin üstüne
Lakin canlara giden yollar kapalı

Zihin rehberini yeniledim
Ne kadar gereksiz varmış
Birçoğu da yük ve nefret
Ellerimi dizime bağlatan şerefsizler

Kinim Karadeniz gibi coşkun
Yine de dur diyor içimdeki çocuk
Ellerin dizlerinde bekle uysal
Şafak vakti Ege gibi ol

Guzel günler gelecek der gibi
Ümitsiz de yaşanmaz ki üstadım
Biri sel olur belki yangınına
İbrahim’e su taşıyan serçe misali

Bekleyeceğim biliyorum zor
Son bentteyim Tanrım
Sabır ve güç ver Rabbim
Ege’ye varmak için.