1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1146
Okunma
vadideki zambak kadar güzel
kolların,
balzac sevmem annem de hiç sevmez
yüzün ortalıkta dolaşan define sandığı
açmaya cesaret yok ben de
dönüşümün telafisi kadar içten ceset kokun
kırılmış ayna rahatlığı bacakların
Kafka sevmem annem de hiç sevmez
saçların bi taksi çevirip bana geliyor
cebimdeki kuşlar gökten değil çocukluğumdan kalma
böylede duyarlı bir orospu çocuğuyum
lütfen beni öklit yasalarına göre sev...
dişlerini feci seviyorum
keşke diyorum onaltısını bana versen
ya da öpüşürken bana bulaşsalar,
bana sataşsalar,
Jack London hiç sevmem annem de hiç sevmez
ağzın sanki jiletle yüzüne açılmış bir kesik
dilin çözülmüş
yüzüne doğru eğiliyorsun
bağlamak için
boynuna bakıyorum uzun uzun
böyle dümdüz devam etsem boynundan
ne zaman varırım Prag’a....
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
