İnsan yaşamın değerini
Yüzü ve Kalbi güldüğünde anlıyor.
Aşık olduğu zaman aklını kullanamıyor...
Körü körüne kalbine teslim oluyor..
Sonrasında alev alev yanıyor yüreği

Yüreğine kızıyor üzülüyor ama sevmekten de uzak kalamıyor..
Adeta esiri oluyorsun bu aşkın bu sevdanın
Kendini savunmasız bir çocuk misali bırakıyor..
Onun kollarına sevgiye aç ve sefil
Ruhunu her şeyden yoksun hissediyorsun
Acı çekiyorsun yokluğunda

O olmayınca dünyanın sonu gelmişçesine
Feryat ediyor tüm bedenin
Aldığın nefesi bile sorguluyor..
Onun sayesinde olduğunu düşünüp üzülüyorsun
Bu dünya ıstırabında bile bile yanıyorsun
Sevmeyeceksin körü körüne aşık olmayacaksın arkadaş

Sevdası Kardı yağdı yüreğime
Yağmurdu aktı kurudu gözyaşlarım
Sonra toprağa karıştı, soldu gözlerim.
Sonrasın damı alev alev yandı yüreğim.
Derler ya unut seni sevmeyeni sende sevme diye
İnsanın yaşam değerleri sadece toprağa girmek değil

Bu hayatta yaşayan bir ölü olmak çok zor be arkadaş
Yokluğun da yeniden ölüşlerine döndüğün gündür...
Yüreğinde aklında Onu unuttuğun son gün ölümündür..
Sevmeyeceksin aşkın yalan olduğunu bile bile ..
Körü körüne aşık olmayacaksın be arkadaş..