1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
779
Okunma
Yağmur damlalarında hissettim yokluğunu ölümün
Manevi varlığımı dışa yansıttım, içinde yokluğun göründü
Her sabah seninle doğar, her akşam yokluğunla ölürdüm
Büsbütün içime sinmişken varlığınla, sen hala beni yokluğunla süründür
Bu yokluk içinde varlığımı sana sundum
Sana sundum ruhumu, aydınlığı bana buldur!
Dualarımla kapındayım, içten içe yanadurdum
Sana sundum aklımı, bilinçaltım sana kuldur!
Bilincimi alt üst eden tek divane sen
Bünyem kaldırmıyor artık tek bir çare ver
Ölümüm ol istersen, çek bıçağını gel
Affıma yekfidir tek bir ’’merhaba’’ demen
Ucu ucuna yaşıyorum, uçurumla kan bağım var
Yaşamı hissettiğim bulutlardan kan yağıyor bak
Sinsice ölüme itiyor, lakin kanmıyorum ona
Seni andırıyor kan dolu umutların çamuruna her basışımda
Cevap Yaz