...




birgün elbet mutluluğun da şiirini yazacağım
rengârenk uçurtmalar bulutlarla öpüşecek
kahkâha sesleri çınlayacak çocukların kalplerinde
gamzelerinin çukurlarını hep sevgi busesi doldurucak
dağda bir çobanın kavalının sesiyle huzur bulacak evren
bir köylü kadının nasırlı ellerinden öpeceğim
ana’dolu yüreğine sarıla sarıla yazacağım mutluluğun şiirini






iki serçe ötüşecek en güzel nağmeleriyle
tulumbadan su çekip avuçiçlerimle içireceğim onlara
babannemin hatırası gülümseyecek tandırda ekmek pişerken
peynirli gözlemesinin kokusu tütecek burnumda
burnumun direklerinde acıyı tatlı eğleyen bir sızı
dedemin okyanus mavisi gözlerinde kaybolacağım huzuru içe içe
birlikte gülüşe gülüşe kahve içişimiz gelecek aklıma
tebessüm edeceğim dedeme râhmet okurken avuç içlerimle






herşeye, herkese rağmen
babamın mezar başında yazacağım mutluluğun şiirini
âhhh canım babam deyip doya doya sarılacağım toprak bedenine
en çok sevdiğim adamı emanet edip Râbbim’e
çocuklarımın kokusunu içime çekeceğim bayram ede ede
yaramazımı bağrıma basıp
ey aşk’a yetmiş diyardan yetmiş dilde haber salacağım
ak saçlı annemin hayır dualarıyla huzur bulup
uğur böcüşleri konduracağım bütün çiçeklere






mutluluğun şiirini
kalpsizlere inat
nâmertlere inat
yazacağım arkadaş
y a z a c a ğ ı m...












nagi han