Çocuktu yetim kaldı öksüzlüğü cabası
Ana,baba göçünce,çıkmadı akrabası
Yalnız başına kaldı yoktu evi obası
Çaresiz bir başına kimsesiz kaldı Nigar


Tuttular ellerinden karakola geldiler
Bu sahipsiz bir çocuk deyip haber verdiler
Tembih teslimden dönüp girdiler yola
Korkak bakışlar ile kendini saldı Nigar


İsmi zabıta geçti bir deftere yazıladı
Kader taşları orda tam yerine dizildi
Evlatlık olur diye mezarıda kazıldı
Bin bir çabalar ile çileye geldi Nigar


Yetim yurduna girdi kursağında aş girdi
Sıcak yatağı oldu gene bitmedi derdi
Felek başladı gene ona ağını ördü
Belirsiz bir kaderin içinde daldı Nigar


Orda kimisi sevdi kimileri dışladı
Yarı kırık düşlerle yaşamaya başladı
Bazen sevinçli oldu bazen için haşladı
Düştü kalktı ağladı arada güldü Nigar


Kısa zamandan sonra talip oldular ona
Başvuru evrak bitti işlemler geldi sona
Biri güldü yüzüne gelde bana de ana
Yabancı insanları aile bildi Nigar


Başka role büründü yeni hayatı için
Aman dedi ey Nigar yanlış işlerden kacın
Dikkat eyle kendine ne annen var ne bacın
Taciz gördü zamanla tehditler aldı Nigar

Kafayı taktı ona baba dediği adam
Bir gün evde değildi ana bildiği madam
Tecevüze uğradı ah şu on beşlik nidam
Ömrünün baharında yaşarken öldü Nigar


M.Kılıçel